Als er ruimte is kijk ik naar de lucht maar ik zie nooit schapen

Lisia Leurdijk - 04 maart 2022

I am the daughter of Earth and Water,

And the nursling of the Sky;

I pass through the pores of the ocean and shores;

I change, but I cannot die.

– Uit: The Cloud, Percy Bysshe Shelley (1820)

 

Drijft een wolk voorbij? Nee

Er is water nodig om in te drijven

De wolk is zelf het water

Valt toch niet

Zolang hij tevreden is

Te zijn

 

Maar liever over de wolken

Of nog liever, over een hele lucht vol

Verschillende soorten en maten (we zijn hier inclusief, alle wolken mogen er zijn!!)

Sommige zijn huizen, hangen laag

Anderen zijn walnoten, vervliegen

Ze vormen een front, bedekken een weiland

Dreigend donker

Enkel één tint grijs

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hoe groter, hoe dichterbij de stilstand sluipt

Maar schijn bedriegt, niets zo veranderlijk als een wolkschap

Ze trekken langs, vervagen

Soms zo snel voorbij dat wij stilstaan

De natuur zal ons altijd ofwel voor zijn, ofwel inhalen

Wij staan erbij en kijken ernaar

Voor even deel van een hoog geheel

 

De regenbui breekt op(en)

Als een glas in duizend stukjes vallen de massieven uiteen

Grijswazige stippen

Stuifzand

Skeletreliëf

Ribben ribbelen aan de lucht

Wervelkolom

Doorschijnende huid

De zon heeft er geen kind aan

Ze kan haar werk met gesloten ogen doen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Later

Vliegtuigen verstoren de rust

Doorkruisingen verfrissen nee vertroebelen het zicht

Strepen schaamtevol genot

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Doezel

Vlekkerige weidse rozeroodoranje massa

Tot de witte bergen over zee arriveren

Suikerspinnen, schapenwollige knuffelwolken

Ontdoen de lucht weer van alle kleur

Niet als in de nacht

Wanneer alles blauw of zwart

Dan schuiven ze voor de maan en de sterren

Dat doe je niet in een bruidsjurk

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als wolken

Komen en gaan en komen en gaan en komen en gaan gevoelens

Of

In ieder geval

Dat zou zo moeten zijn

Visualiseer je negatieve gedachten

Elk gevoel is een wolk, heeft een middelpunt, en drijft weer voorbij

 

 

Bron foto’s/teksten wolkensoorten:

Cloud Spotter, Gavin Pretor-Pinney, illustraties Marcel George, 2021

Lisia Leurdijk (2002, zij/haar) observeert, analyseert, schrijft en draagt graag voor. Haar teksten vinden vaak het midden tussen poëzie en proza. Probeert over grootse onderwerpen te schrijven maar komt vaak toch weer uit bij het kleine.