“In mijn hoofd probeer ik de beelden te bevatten. Ze staan helder op mijn netvlies en tegelijkertijd ontbreken er delen. Het is een stop-motion film. Het ene moment knoopt mijn opa zijn broek los en het volgende moment hangt die broek op zijn enkels. De afdaling zelf mist. Ik weet niet of de stof invloed had op de vaart waarmee de broek afzakte. Of het een wijd of een smal model was. Ik hoor alleen de magazijnsleutels, rinkelend aan het lusje waar je een riem doorheen steek.”

In de verhalen van Ilse van der Velden (1996) voelt niemand zich thuis. Niet in de wereld, niet tussen de mensen en al helemaal niet in hun eigen lichaam. Tegelijkertijd verlangen haar personages ernaar ergens onderdeel van te zijn. Met humor als fundament poogt Ilse onderwerpen als misbruik en huiselijk geweld bespreekbaar en minder schrijnend te maken. Ilse houdt van horror, het Eurovisiesongfestival en informatieve boeken. Ze won meerdere prijzen bij Writenow en Kunstbende en liep stage bij Mister Motley. Haar afstudeernovelle Ieder van ons heeft een lichaam in zich gaat over de definitie van seksueel misbruik en hoe de obsessie voor feitelijk bewijs een beschermingsmechanisme wordt om het trauma te ontkrachten.

Instagram: @isleinthefields